Wereldzwervers
Wanneer ik Duizend-en-een-nacht lees, ben ik op verschillende plaatsen tegelijk: met Alladin in de woestijn - waar het verhaal zich afspeelt -, in de kamer waar Scheherazade het verhaal van Aladdin aan de koning vertelt - daar waar het verhaal voor het eerst verteld wordt - en in de kamer waar ik aan het lezen ben - waar het verhaal aan mij persoonlijk wordt verteld -.
De verhalen van Scheherazade zijn niet vrijblijvend. Ze vertelt ze om het uur van haar dood uit te stellen alsook om de koning te verleiden. Soms zijn er passages die zo aangrijpend zijn, dat ik me, alvorens ze te beëindigen, genoodzaakt voel om mijn boek neer te leggen en de benen te strekken. Alsof ik mijn lichaam - door die paar passen - de kans moet geven om ook even rond te dwalen in alle ruimtes die door mijn lezing ontstaan zijn.
Het is deze fysieke manier van lezen waarop ik de bezoekers van mijn verhalen wil uitnodigen. Ik zou willen dat ze, in het gezelschap van de wereldzwervers, zelf drager worden van verhalen; dat ze zich belast voelen door de aanwezigheid die ons vergezelt als we alleen op straat lopen, en dat we naar de wereld rondom ons kijken nog doordrenkt van het verhaal dat we zonet gelezen hebben.