Boek

Toen hij twintig was, liet Oskar Serti zich voorstaan op een zo grote literaire kennis, dat hij zichzelf niet toestond in het publiek toe te geven dat hij een boek niet kende.
Op die manier, zelfs als in zijn aanwezigheid over boeken gepraat werd die hij niet kende, was Serti een meester geworden in de kunst om deel te nemen aan het gesprek en met overtuiging te spreken over wat hij niet gelezen had. Meegevoerd door zijn verbeelding, vond hij onbewust de plots uit waarvan hij veronderstelde dat de boeken die bevatten, en schaamteloos schreef hij aan beroemde schrijvers verhalen toe die een zuiver verzinsel van zijn geest waren.
Kort voor zijn dood, toen hij eindelijk de moeite nam enkele van deze romans te lezen, had Serti de zeer duidelijke indruk dat hij woord voor woord dezelfde verhalen terugvond die zijn vurige verbeelding vroeger voortgebracht had. Door een wrede ommekeer van het lot voelde hij zich dan beroofd van werken die hij eveneens als zijn scheppingen beschouwde.
Om het publiek in staat te stellen eindelijk zijn statuut van auteur naar waarde te schatten, besloot Serti deze verhalen onder zijn eigen naam te publiceren.