Deurmat

Iedere keer wanneer een onnozele uitgever weigerde een van zijn manuscripten te publiceren, ging Oskar Serti naar huis in de behoefte met zichzelf alleen te zijn. Alvorens zich urenlang op te sluiten achter zijn schrijftafel, veegde hij krachtig zijn voeten af aan de deurmat om zich flink te bevrijden van alle narigheid en vuiligheid van de buitenwereld.
Onderweg naar een kleine uitgever in de provincie op 3 maart 1934, voelde Serti zich plotseling zo slecht in staat om het hoofd te bieden aan weer een weigering, dat hij al rechtsomkeert maakte nog voordat de ontmoeting had plaatsgevonden. Als om het kleffe gevoel van zijn eigen lafheid des te beter te kunnen kwijtraken, trok hij, eenmaal weer thuis, zijn schoenen uit en veegde met grote heftigheid zijn blote voeten af aan de stugge vacht van de mat.
Zodra hij de donkere bloedsporen op de mat zag, besloot Serti om zijn voeten nog eens te vegen en weer opnieuw, om ze volledig schoon te maken.