De paraplu
Op 6 juni was Oskar Serti nog maar net op een kistje waar bosbessen in gezeten hadden, gaan staan toen het begon te regenen. Automatisch stak hij zijn paraplu op, maar toen bedacht hij dat het waarschijnlijk geen erg strijdbare indruk maakte wanneer hij zo'n redevoering als hij in gedachte had, hield vanonder een paraplu.
Zodra hij zijn paraplu had dichtgedaan, begon het echter zo te stortregenen dat hij hem toch weer opende om niet tot op het bot doorweekt te raken. Maar toen hij een aanzienlijk aantal onbeschermde hoofden om zich heen zag, stak hij hem zonder aarzelen definitief weg en begon hij aan zijn toespraak.
Jammer genoeg liepen de mensen die haastig op hem af waren gekomen toen prompt weg, stuk voor stuk diep teleurgesteld dat de man die daar op zijn kistje stond te oreren niet de parapluverkoper bleek te zijn waarvoor ze hem hoopvol hadden aangezien.
Aux alentours : Marronier sauvage, probablement né à la suite du passage d’Oskar Serti à cet endroit.
|
De spin
Op 15 juni stond Oskar Serti op een kistje waar hazelnoten in gezeten hadden. Tot zijn eigen verbazing maakte zijn felle aanklacht tegen het fascisme zeer veel indruk op het publiek, dat werkelijk aan zijn lippen hing. Nog nooit had Serti het intense genoegen gesmaakt dat er zo aandachtig werd geluisterd naar wat hij te beweren had. Hij raakte onder het spreken bijna in een roes van al die opengesperde ogen, die gefronste wenkbrauwen, die beangstigde gezichten die zich naar hem ophieven. Even had hij zelfs het gevoel dat zijn gehoor wel wat overdreven op zijn woorden reageerde.
Op een gegeven moment, toen hij met de rug van zijn hand het opgewonden zweet van zijn voorhoofd wilde wissen, ontdekte Serti een enorme spin op zijn manchet, die waarschijnlijk uit het notenkistje was ontsnapt. Hij schreeuwde van afschuw.
Toen hij merkte wat een grote teleurstelling zijn reactie bij het publiek teweegbracht, begreep hij dat al die mensen zijn evocatie van de Verschrikking puur hadden opgevat als een beschrijving van dit weerzinwekkende achtpotige beest dat intussen over zijn lichaam omhoog kroop, en dat hun grenzeloze bewondering door zijn vermeende koelbloedigheid was opgewekt.
Aux alentours : Pruniers sauvages, probablement nés à la suite du passage d’Oskar Serti à cet endroit.
|
De val
Op 12 juni wilde Oskar Serti op een kistje waar frambozen in gezeten hadden, gaan staan om zijn betoog af te steken. Ongelukkig genoeg had het de voorgaande dagen zo hard geregend dat het kistje in de verzadigde bodem wegzakte, waardoor Serti op spectaculaire wijze zijn evenwicht verloor. Eerst tuimelde hij naar achteren en wist alleen te voorkomen dat hij viel door zo ver voorover te hellen dat hij tenen om de rand van het kistje moest klemmen om niet op zijn neus te smakken. Toen hij vervolgens een waardiger houding probeerde te vinden om zijn rede te beginnen, gleed zijn modderig geworden voet over de plankjes uit en vloog hij door de lucht om ten slotte, als bij wonder nog steeds overeind, weer op zijn kistje terecht te komen.
Nadat hij een beetje op adem was gekomen wilde Oskar Serti eindelijk het woord nemen. Maar nog voordat hij zijn mond had opengedaan begonnen de mensen die zich om heen hadden verzameld tot zijn verbijstering stormachtig te applaudisseren en hem muntjes toe te werpen, waarna ze zichtbaar voldaan hun weg vervolgden.
Aux alentours : Cerisier sauvage, probablement né à la suite du passage d’Oskar Serti à cet endroit.
|
De taal
Le 11 juin, Oskar Serti monta sur un vieux cageot à cassis pour trouver l’élévation nécessaire à son réquisitoire.
Jamais encore il ne s’était senti aussi à l’aise pour prononcer un discours; les mots qu’il prononçait collaient merveilleusement à sa pensée et sortaient de sa bouche avec une facilité qu’il n’avait plus connue depuis des années. Serti retrouva ainsi avec bonheur cette profonde conviction qui, lorsqu’il était enfant, l’avait aidé à surmonter bien des épreuves.
Et pourtant, malgré cette grâce inattendue, personne ne lui prêta attention. Insensibles à ses propos, les promeneurs passaient devant lui sans même détourner les yeux. Seule, la présence d’un vieux monsieur qui s’était arrêté pour l’écouter attentivement, permit à Serti de terminer son intervention avec ardeur.
Lorsqu’il descendit de sa caisse, Serti vit son spectateur s’approcher de lui et demander avec curiosité quelle était cette langue bizarre dans laquelle il avait prononcé tout son discours.
Serti se rendit alors compte avec effroi qu’il venait de parler en hongrois, son exhortation passionnée l’ayant replongé, sans qu’il s’en aperçoive, dans sa langue maternelle.
Aux alentours : Cassis sauvages, probablement nés à la suite du passage d’Oskar Serti à cet endroit.
|
In mei 1937, een paar dagen na het drama van Guernica, ging Oskar naar Buttes-Chaumont om de wandelaars in het park te waarschuwen tegen het totalitarisme.
Meer dan een week lang hield hij daar dagelijks zijn geïmproviseerde tirades, staande op een leeg fruitkistje dat hij leende van de groenteboer op de hoek.
|
